Ottowa en Montréal in de staat Québec

Vanmorgen hebben wij het even wat rustiger aangedaan. We zijn om 10:45uur richting Ottawa gereden. Wij zijn gestart bij het visitor centre. Vandaar uit zijn wij naar het parlementsgebouw van Ottawa gegaan. Het parlementsgebouw werd gebouwd op een glooiende heuvel, Parliament Hill, nabij het beginpunt van het Rideaukanaal. Op 3 februari 1916 brandde het gebouw af waarna in 1922 het huidige gebouw werd opgeleverd met de Peace Tower, de klokkentoren, die tegenwoordig hét symbool voor de hoofdstad is. Wij mochten de peace Tower in. Helemaal bovenin te toren hadden wij een prachtig uitzicht over de stad.
Ottawa was tijdens de Tweede Wereldoorlog de woonplaats van prinses Juliana en haar kinderen, waardoor de stad nog steeds een speciale band met Nederland heeft. Elk jaar, in de maand mei, vindt in Ottawa het Tulip Festival plaats waarbij het Nederlandse koningshuis 10.000 tulpenbollen naar de stad stuurt als dankgebaar voor de huisvesting van leden van de koninklijke familie alsmede de Canadese hulp tijdens de bevrijding van Nederland.
Hierna zijn wij richting de Byward market gelopen. Dit is de beroemde markt van Ottawa. Deze markt staat er het hele jaar , iedere dag. Het regende helaas keihard waardoor wij eerst even naar het Rideau centre zijn gegaan om te schuilen en wat te eten. Daarna zijn wij als nog over de Byward market gelopen. Helaas waren er al veel kramen weg door de regen.
Toen besloten wij door te rijden naar Montréal. Deze reis duurde ruim 2 en een half uur. Dit keer sliepen wij in Motel du fleuve in Brossard. Vanuit ons hotel keken wij op de Jacques Cartier-brug en de Saint Lawrence River. Deze stalen brug zorgt ervoor dat het eiland van Montréal verbonden wordt met het vasteland, om preciezer te zijn met Longoeuil. Aangezien wij best wel een stuk van het centrum weg zaten en het niet te doen was om met de auto door de stad te rijden., zijn wij met de trein naar Montréal gegaan. Dit duurde 10 min. We waren er dus zo!
Montréal wordt ook wel Parijs van Noord-Amerika genoemd.
Montréal is de grootste stad in Québec, de Franstalige provincie van Canada. De stad aan de Mount Royal, de heuvel die over de stad uittorent, ademt een zeer Europese sfeer uit.
Vieux-Montréal, de oude stadskern die ontstaan is in de tijd van de eerste kolonisten, bezit de grootste verzameling historische gebouwen van Noord-Amerika. Montréal is ook de Canadese stad met het grootste aantal kerken. O.a. De Basilique Notre. Hier zijn wij ook geweest. Het was al avond toen wij er waren, waardoor de kerk heel mooi verlicht was. Ook hebben wij De Cathédrale Marie Reine du Monde bekeken. Deze kathedraal in het centrum van Montréal is een kleine kopie (ongeveer een vierde) van de Sint-Pietersbasiliek in Rome. Het werken aan de kathedraal begonnen in 1875 en werden voltooid in 1894. De oorspronkelijke kerk dateerde van 1657, maar in 1824 werd er een nieuwe gebouwd. De Amerikaanse, protestantse architect James O’Donnell was zo onder de indruk van zijn eigen bouwwerk, dat hij zich bekeerde tot het katholicisme. Hij ligt in de kerk begraven. Toen de kerk voltooid werd, was ze de grootste van Noord-Amerika.
Een eigenaardigheid in Montréal is ‘Underground City’, een ondergronds complex dat honderden winkels, restaurants, hotel en kantoorgebouwen met elkaar verbindt. In principe hoeven de Montréalers tijdens de strenge winters niet eens buiten te komen!
Net als in veel andere Canadese steden leven hier veel culturen samen, wat betekent dat je hier zowat van iedere keuken kunt proeven die je in gedachten had. Daarom hebben wij vanavond Turks gegeten in dit mega grote winkelcentrum. Het was echt heerlijk!
Maar wat was het druk in deze stad niet normaal. Het was vrijdagavond duidelijk een beroemde stap avond. Toen we bij de trein aankwamen, zijn we eerst na gaan vragen welk kaartje wij moesten kopen voor de terug weg. Op de heenreis konden wij namelijk niks vragen, dus hebben wij maar een kaartje gekocht, geen idee of het goed was hihi.
We kregen te horen dat de trein pas weer voor het eerst op maandag zal rijden. We schrokken ons rot, maar moesten ook wel lachen. Dat hebben wij weer. Toen heeft de jongen achter de balie voor ons opgeschreven welke metro en bussen wij kunnen nemen naar het station bij ons hotel. Dit was nog een hele klus. Twee keer de metro daarna nog de bus. Om 23:30 u waren we eindelijk weer in ons hotel.